Rozdział 15

Wyatt znalazł się w miejscu, którego nie poznawał. Ale na pewno był gdzieś na Górze. Taką miał przynajmniej nadzieje.Zwykle miejsce wyglądało tak samo, kilka kolumn, ławki i mgła. Teraz rosły tu jeszcze drzewa i to go zdziwiło.
–                    Gdzie my jesteśmy?- Zapytał chłopak trochę zirytowany. Powinien być teraz z Harrym, a nie ze Starszymi nie wiadomo po co.

–                    Wiesz gdzie- Starszy uśmiechnął się do niego ciepło.

–                    Tak- przyznał - Ale po co mnie tu wezwałeś.

–                    To ma związek z twoim małym czarodziejem....

–                    Co mu grozi?!- Nie wezwali by go z innego powodu.

–                    Wyatt, przed Harrym ciężka próba i dlatego otrzymasz od nas dodatkową pomoc.

–                    Czemu ja, a nie Harry?- Czegoś tu nie rozumiał.

–                    Wysłaliśmy go do ciebie nie bez przyczyny. To co pokazał ci Leo to tylko jedna z możliwości, ale musisz go chronić. Za wszelką cenę....

–                    Oczywiście. Wszyscy tu to wiecie- Wyatt był zirytowany i zaczął bać się, Starsi robią z czegoś dużą sprawę.

–                    Wyatt muszę wiedzieć, czy jesteś w stanie zginąć dla niego- Starszy popatrzył na niego poważnie i jakby ze smutkiem- Jeśli nie jesteś pewny, że zrobisz dla niego wszystko... jeśli masz chociaż najmniejsze wątpliwości. Harry jest dla nas bardzo ważny, dla naszego świata...

–                    Zabije i zginę dla niego- Chłopak był pewny i w jego głosie nie było wahania

–                    Dobrze - Starszy uśmiechnął się znów łagodnie - Harry będzie z tobą szczęśliwy. Dobrze wybraliśmy

–                    Co go czeka?- Zapytał - On już tyle przecierpiał.

–                    Wiemy, ale jest silny. A teraz chodź ze mną- ruszył wolnym krokiem przed siebie,  a Wyatt poszedł za nim. Teraz stali przed jakimś zakapturzonym zgromadzeniem.

-Witajcie- odezwa| się Starszy i kilkoro osób zwróciło się do nich- To jest ten młody mężczyzna, który ma się zaopiekować Harrym.

-W końcu możemy się spotkać twarzą w twarz- jedna z postaci podeszła do niego i ściągnęła kaptur- Jestem Lilly  Potter- Kobieta była piękna, miała takie same oczy jak Harry, długie rude włosy i jasną cerę.
–     Pani jest mamą Harrego - wyszeptał Wyatt.

–   Tak- uśmiechnęła się do niego- A to jest James- druga postać podeszła bliżej. Tym razem niemal patrzył na swojego Harrego, tylko że mężczyzna był opalony wyższy i miał błękitne oczy.

–     Dzień dobry- mężczyzna próbował  być groźny, ale wesołe iskierki igrały w jego oczach i po kilku chwilach roześmiał się serdecznie i uściskał Wyatta- Pomóż naszemu synowi. Czeka na niego najtrudniejsze zadanie w życiu.

–  Pomogę - obiecał mając łzy w oczach- Ale co się dzieje?

–    Czekaj na znaki- odezwał się Starszy- Chodźmy już- położył dłoń na ramieniu Wyatta i powoli pokierował go dalej.

–  jakie znaki?- Chciał wiedzieć chłopak.

- Teraz to nie istotne- stanęli gdzieś na środku zamglonej polany- Skup myśli na Harrym i zamknij oczy- co Wyatt zrobił bez wahania i czuł nagle, że opływa go fala przyjemnego ciepła, to jednak skończyło się po chwili i przeszło go lodowate zimno, następnie głowa zaczęła mu pękać- Teraz jesteś całkiem gotowy. Wracaj na ziemię i nie mów mu o niczym, jeszcze nie pora.
Wyatt oczywiści chciał o coś zapytać ,ale Starszy machnął ręką i chłopak stał teraz z otwartą buzią na środku własnej sypialni. Zauważył, że nie upłynęło zbyt dużo czasu i nikt nie zauważył, że zniknął.

-Wyatt?- Z łazienki wyszedł Harry- Coś się stało?- Podszedł do niego i położył mu rękę na ramieniu. Ten niewinny gest zdawał się teraz mężczyźnie czymś bardzo erotycznym i niemal odruchowo przygarnął chłopaka do siebie i złączył ich usta w pocałunku. Nie był to jednak taki pocałunek jak zwykle trochę niewinny i nieśmiały. Tym razem Wyatt po prostu trochę brutalniej wsadził Harremu język do buzi, co ten przyjął tylko z lekkim mruknięciem i objął go mocniej za szyję.

-Hej wujek...- Mel wpadła do pokoju bez pukania- O... to ten ja...- dziewczyna spłonęła rumieńcem i wyszła, ale nastrój prysł i obaj oderwali się od siebie spłoszeni

-Harry przepraszam- Wyatt popatrzył z góry na chłopaka, który wpatrywał się w niego roziskrzonymi oczami, był zarumieniony i miał zaczerwienione usta.

-Dziękuję- wyszeptał na to i wtulił się w jego pierś- nie traktujesz mnie inaczej mimo że wiesz o wszystkim.

-Skarbie- kucnął przed nim- Zasługujesz, żeby traktować cię nawet lepiej niż normalnie i to będę robił.

-Cieszę się- Harry znów się uśmiechnął- To jutro chcę cię gdzieś zaprosić.
-Ty mnie?- Wyatt popatrzył na niego rozbawiony.

-Tak- chłopak był zdeterminowany i taką też miał minę.

-Dobrze- pocałował go w policzek- A teraz chodź, zobaczymy co chcą i pójdę z tobą do tego sklepu.

-Sam to zrobię - i umknął przed ramieniem Wyatta, bo ten już chciał go zagarnąć. Wybiegł z pokoju ze śmiechem.
Mężczyzna też nie mógł powstrzymać śmiechu. Harry zadziwiał go coraz bardziej i to z dnia na dzień. Jego zmienne nastroje to było coś wspaniałego i fascynującego za razem. Nie mógł się doczekać, aż odkryje je wszystkie i wie, że będzie miał na to całe życie i zrobi to bardzo dogłębnie.